Just an other day...
Blijf op de hoogte en volg Nicky
23 Mei 2015 | Aruba, Aruba
Just an other day of over thinking everything. Alweer ruim acht maanden geleden ben ik naar dit mooie, zonnige eiland gekomen!
Helemaal alleen ben ik de uitdaging aangegaan. Geen vrienden, geen familie, geen collega’s, alleen een avontuur aangegaan wat super spannend was (is!). In het begin heb je veel de tijd om na te denken, over jezelf, je leven, omgeving, vrienden, werk, doel in je leven en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dan ga je heimwee krijgen en zijn alle belangrijke mensen aan de andere kant van de oceaan.. Sta je er weer alleen voor.. Verdorrie, was dit dan toch geen goede keuze?!
Dan ga je langzaam mensen leren kennen, maak je nieuwe vrienden, raak je gewend aan je nieuwe werk, een leuk huis en ben ik fanatiek gaan sporten. Ik deed, en doe, mooie ervaringen op die niemand mij kan afnemen. Momenten die ik zeker niet had willen missen én momenten die ik niet wil gaan missen (NY!). Op dat punt was er geen haar op mijn hoofd dat dacht aan de heimwee, aan alle overpeinzingen die ik de eerste maanden had.
En nu.. Nu zit ik thuis.. Al ruim twee weken, weer een andere dag met lezen, nadenken, series/ films kijken, pijn, maar most of all: zo alleen. Misschien had ik dit nooit moeten doen of misschien had ik nooit die ene handstand moeten maken waardoor ik nu keihard met me neus op de feiten gedrukt wordt.
Op dit eiland zijn er geen fietspaden, wandelpaden o.i.d. om winkels te bereiken. En is het openbaar vervoer niet zo makkelijk. Ik ben compleet afhankelijk van anderen, want tja ergens heen wandelen gaat niet (buiten het feit om dat ik helemaal nog niet zo goed kan lopen). Dan ben je aan huis gebonden en ga je nadenken.. Leer je jezelf kennen en je “vrienden”. Dat zijn soms pijnlijke, moeilijke momenten, maar des te meer waardeer ik hierdoor wat ik wél heb.
Al met al, al acht maanden lang zoveel emoties bereikt en meegemaakt. Ik heb nu al zoveel geleerd en besloten dat dit zeker weten een goede keuze is geweest. Alleen nu, zo alleen in mijn huis, mis ik mijn vrienden, mijn familie. One ticket back please? Ik hoop z.s.m. weer aan het werk te gaan. Voor nu maak ik doelen, een hele hoop doelen! Het eerste doel is ‘normaal kunnen lopen’. Vervolgens wil ik in juni weer auto kunnen rijden zodat ik nog volop kan genieten van dit eiland, van de mooie, zonnige en warme plekken! Daarnaast, nog een heel mooi vooruitzicht, is mijn reis naar New York. Wanneer, waar en hoe staat nog alles behalve vast, maar daarmee lijkt mijn doel om weer te kunnen lopen aardig een eerste stap in! Eerst maar weer eens verder in dat spannende boek, nadat ik door de huiskamer heb gestrompeld.
Just an other day to thank my friends and family for who they are and for who they made me.
Helemaal alleen ben ik de uitdaging aangegaan. Geen vrienden, geen familie, geen collega’s, alleen een avontuur aangegaan wat super spannend was (is!). In het begin heb je veel de tijd om na te denken, over jezelf, je leven, omgeving, vrienden, werk, doel in je leven en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dan ga je heimwee krijgen en zijn alle belangrijke mensen aan de andere kant van de oceaan.. Sta je er weer alleen voor.. Verdorrie, was dit dan toch geen goede keuze?!
Dan ga je langzaam mensen leren kennen, maak je nieuwe vrienden, raak je gewend aan je nieuwe werk, een leuk huis en ben ik fanatiek gaan sporten. Ik deed, en doe, mooie ervaringen op die niemand mij kan afnemen. Momenten die ik zeker niet had willen missen én momenten die ik niet wil gaan missen (NY!). Op dat punt was er geen haar op mijn hoofd dat dacht aan de heimwee, aan alle overpeinzingen die ik de eerste maanden had.
En nu.. Nu zit ik thuis.. Al ruim twee weken, weer een andere dag met lezen, nadenken, series/ films kijken, pijn, maar most of all: zo alleen. Misschien had ik dit nooit moeten doen of misschien had ik nooit die ene handstand moeten maken waardoor ik nu keihard met me neus op de feiten gedrukt wordt.
Op dit eiland zijn er geen fietspaden, wandelpaden o.i.d. om winkels te bereiken. En is het openbaar vervoer niet zo makkelijk. Ik ben compleet afhankelijk van anderen, want tja ergens heen wandelen gaat niet (buiten het feit om dat ik helemaal nog niet zo goed kan lopen). Dan ben je aan huis gebonden en ga je nadenken.. Leer je jezelf kennen en je “vrienden”. Dat zijn soms pijnlijke, moeilijke momenten, maar des te meer waardeer ik hierdoor wat ik wél heb.
Al met al, al acht maanden lang zoveel emoties bereikt en meegemaakt. Ik heb nu al zoveel geleerd en besloten dat dit zeker weten een goede keuze is geweest. Alleen nu, zo alleen in mijn huis, mis ik mijn vrienden, mijn familie. One ticket back please? Ik hoop z.s.m. weer aan het werk te gaan. Voor nu maak ik doelen, een hele hoop doelen! Het eerste doel is ‘normaal kunnen lopen’. Vervolgens wil ik in juni weer auto kunnen rijden zodat ik nog volop kan genieten van dit eiland, van de mooie, zonnige en warme plekken! Daarnaast, nog een heel mooi vooruitzicht, is mijn reis naar New York. Wanneer, waar en hoe staat nog alles behalve vast, maar daarmee lijkt mijn doel om weer te kunnen lopen aardig een eerste stap in! Eerst maar weer eens verder in dat spannende boek, nadat ik door de huiskamer heb gestrompeld.
Just an other day to thank my friends and family for who they are and for who they made me.
-
23 Mei 2015 - 07:42
Pauline:
Lief kind
Mooi beschreven en ja ook als moeder is het moeilijk om niet voor je kind te kunnen zorgen als dat nodig is, maar ik ken mijn dochter goed genoeg dat ze vecht en heel snel weer te been is.
Ook is het eiland een genot de warmte de muziek, alleen als je ,je niet kunt verplaatsen is dat en probleem.
Maar in juni sjees je weer weg in je auto en lig je weer op de stranden en zijn wij jaloers op dit alles.
Je bent een kanjer liefs mama.
Dikke knuffel. <3 -
23 Mei 2015 - 08:49
Annemieke:
Ha Lieve Nicky! Je doet t toch allemaal maar even, je mag trots zijn op jezelf! Ik snap dat t zeker soms even k.... is nu je met je knie zit. Maar wat een gaaf doel om strakjes LOPEND door NY te genieten! Zet m op!
Liefs -
23 Mei 2015 - 13:57
Broer:
Zusje ,
Er zal altijd een 'als' zijn maar voor elke slechte of goede gebeurtenis staat weer een goede of slechte gebeurtenis tegenover soms zal je deze niet eens merken en soms ook wel. Zoals in de geschiedenis bekend is zijn de slechte momenten bekend maar worden goede momenten vaak overgeslagen (niet altijd) maar ze zijn er altijd geweest en zullen blijven komen. Ik weet dat je plezier hebt en blijft hebben gewoon even doorzetten alles komt goed zussiej :) . Ik zie je binnenkort weer!
xx
Je broertje -
10 Juni 2015 - 18:17
Ingrid:
Wat een mooi verslag van de verschillende 'moods' zo ver weg. Bijzonder geschreven en kan me het zo helemaal voorstellen. Wat een pracht jaar maar met ups en downs, deze down van je knie is echt heftig maar elke dag is er weer één dichter bij herstel. Heerlijk dat vooruitzicht NY, helemaal toppie!! Great city! En las net dat Eileen naar je toe komt, wat ontzettend gezellig voor je! Behalve zon buiten ook een zonnetje in huis en kan ze mooi voor je chauffeuren als je dat nog niet mag!!
veel plezier samen!! -
11 Juni 2015 - 21:39
Nel Bosman:
Wat fijn Nicky om je verslag te lezen. Je ups en je downs en toch genieten van dat mooie eiland en de ervaring die je daar opdoet
.
Balen van je knie maar ik hoor dat het wel weer een beetje gaat en je zus staat nu zo ongeveer voor je deur
Heel veel plezier samen.
En tot gauw denk ik'
Nog vele fijne maanden daar.
veel liefs Oma -
22 Juni 2015 - 12:38
Elles:
Ha Nicky,
Alweer bijna een maandje geleden dat je dit poste.... denk dat de situatie ondertussen wel veranderd is:-)
Ben je alweer aant werk, is je knie goed hersteld?
Kan me voorstellen dat het soms best pittig is als je daar in je uppie zit en toch laat je ook zien dat je een doorzetter bent! Dan is werk weer een leuke afleiding....
Knap hoor dat je dit avontuur bent aangegaan. Volgend jaar weet je dat je dat je iets geweldigs hebt meegemaakt dat je zal vormen voor de rest van je leven!
Ik sta nog aan het begin van een avontuur en zie hoe jij dat doet, echt top!
Hier ben ik nog in afwachting van een vertrekdatum... t blijft spannend.
Afgelopen vrijdag hebben we de trouwerij van Bianca en Edward gehad, was gezellig. Meteen een soort familie reünie.
Meissie ik wens je alle energie om t tot het eind toe vol te kunnen houden! En dat gaat je lukken!!
Geniet er nog even van en bedenk dat je straks vaak aan deze bijzondere periode zal terug denken....
Liefs XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
